Toen ik voor het eerst over Reiki hoorde was mijn mening eenzijdig, maar wel duidelijk: ‘wat een waanzin! Ja hoor natuurlijk, nu kunnen we ineens met z’n allen onszelf en anderen genezen?!’ Ik moet er eerlijk bij zeggen, dat ik zo’n figuur ben die direct links af slaat wanneer ik zie dat de groep voor rechts kiest.

Ik weet natuurlijk niet of jij ook wel eens hebt meegemaakt, hoe gebeurtenissen laten zien (je komt er haast niet onderuit) dat het leven je een bepaalde richting opstuurt. Zo werd mij, bij verschillende gelegenheden, duidelijk gemaakt dat ik iets met handgenezing diende te doen. Je begrijpt hoe terughoudend en kritisch ik was, maar ook geïntrigeerd. De eerste stap was: informatie inwinnen. De tweede stap kwam later; ik wilde het ervaren. Ik onderging diverse Reikibehandelingen. Door de positieve ervaringen werd de interesse groter. Daarna volgde ik verschillende cursussen en ontving ik de initiaties, waarna ik in 2008 Reikimaster werd.

Maar toch… ,

Terwijl de genezende werking bij mijzelf en bij anderen inmiddels vele malen was aangetoond, bleef een gedeelte van mijn denken zeggen: “Dit is onmogelijk en berust op fantasie”. Inmiddels (ruim 12 jaar verder) weet ik beter.

Wanneer je denken ‘dit’ zegt en de praktijk zegt ‘dat’, dan zegt het iets over jezelf wanneer je halsstarrig ‘dit’ blijft volgen.

Verruim het ‘dit denken’ naar het ‘dat doen’.

De verantwoordelijkheid voor jouw wel en wee ligt natuurlijk bij jezelf, maar wat als ik je een handje kan helpen…? Kijk eens of je bereid bent om het ‘dit denken’ te verruimen naar het ‘dat doen’.

Ben je ook zo’n ‘disbeleaver’ zoals ik was, maar heb je wel de kracht om in de praktijk te zien wat waar is? Maak een afspraak of kijk voor meer informatie op Reikibehandelingen

Extra achtergrond;

Yoga-Surya – Oosterse wijsheid met westerse nuchterheid

Rob Bom geeft de Reikibehandelingen, cursussen en initiaties. Hij is Reikimaster sinds 2008 (westerse methode) en aangesloten bij de Vereniging van Reikimasters Cirkel. Daarbij is hij sinds 2014 gecertificeerd in de Jikiden Reiki en geregistreerd bij het Jikiden Reiki Kenkyukai Institute, Kyoto Japan.

De Japanse Jikiden Reiki opleiding (Reiki 1) en de Okuden (Reiki 2) volgde Rob bij het Jikiden Reiki instituut Noord Nederland. Meer over de verschillen tussen: Jikiden Reiki en ‘westerse Reiki’ staan op de website van Jaap Pol, Reiki Centrum Noord Nederland

Ik stap de yogastudio in, de stilte overvalt me. Ik realiseer me hoelang het al geleden is dat we hier zorgeloos met volle groepen, alle doordeweekse dagen, yogalessen verzorgden.

Ik ben hier vandaag omdat ik een yogavideo ga opnemen. Ik zet de kachel aan, plaats de camera in het statief en steek de kaarsen aan. Ik neem mijn les door en oefen hoe iedere yogahouding straks het beste op beeld naar voren komt; ga ik recht voor de camera staan, of draai ik een kwartslag…? Ik sluit de snoeren aan, de geluidsapparatuur en test het beeld op lichtinval.

Alle knopjes gaan op aan: het geluid, de camera zoomt. Ik loop naar mijn mat en begin: “hallo, leuk dat je er weer bij bent vandaag”. Ik sluit mijn ogen en visualiseer dat de yogastudio vol zit met cursisten. Alleen op die manier kan ik alles rustig inspreken, met specifieke pauze’s, de juiste woorden en op het ritme van de adem. Als ik een schouderoefening doe, dan denk ik aan de cursiste die juist daar problemen heeft. Wat zou ik extra zeggen? “Je hoeft niet persé je arm helemaal door te strekken”. Bij de evenwichtsoefening wil ik rekening houden met de senioren: “Je kunt ook kiezen voor een andere evenwichtsoefening”. Aangekomen bij de schouderstand realiseer ik mij dat deze oefening voor beginners vraagt om extra uitleg, anders zou iemand zich kunnen blesseren.

Als laatste het inspreken van de eindontspanning. Inmiddels ben ik drie kwartier verder. In de stilte van de eindontspanning bedenk ik dat deze videolessen een uitkomst zijn, zowel voor ons als voor de cursisten die daar behoefte aan hebben. Zoveel lieve en leuke mails hebben we ontvangen, met soms in de bijlage een foto. Of verhalen over familieleden van de cursisten die enthousiast zijn gaan meedoen.

En dan: “Dank weer voor je aandacht en tot de volgende keer” zeg ik tegen de camera. Ik sluit de apparatuur af, verwijder snoeren, blaas de kaarsen uit en knik tevreden.

Voordat ik de ruimte verlaat en de deur afsluit, zucht ik en fluister zachtjes: “ik mis jullie”.

Yogavideo’s bestellen?

De video’s zijn te bestellen zolang de Covid-19 maatregelen ons beperken in het live-lesgeven. Klik hier voor informatie over bestellen en tarief.

Ik sta op een bruggetje in het Schollebos en kijk naar een mooi gekleurd blad in het water. Het blad stroomt steeds verder bij mij vandaan. Opeens realiseer ik me: ‘dit zal ik nooit meer zo zien’. Het is onmogelijk dat dezelfde situatie exact terugkomt. Hetzelfde blad, dezelfde stroming, dezelfde windkracht, dezelfde kleuren, dezelfde temperatuur, dezelfde Rob. Het kan gewoonweg niet.

Dit nu wetende, is de volgende stap om ernaar te leven. Leven in de wetenschap dat alles constant verandert en dus niéts blijvend is. Helaas strookt het menszijn hier niet mee, waardoor het een lange weg te gaan is. Een ieder houdt vast aan het oude, het bekende, het vertrouwde, het veilige. Je houdt vast aan het verleden en je betrekt het verleden bij alles wat je denkt, zegt en doet of niet doet.

Je zegt dingen als: ‘meegaan met de flow…’ maar zeggen is het gevolg van denken. Het denken is verbonden met het ego en het ego is juist de hindernis. Het gaat dus niet om het weten (de kennis), maar om persoonlijk ervaren.

De constante verandering is dagelijks in alles terug te vinden. Erin meegaan is weliswaar niet altijd gemakkelijk, maar wel natuurlijk. ‘Er in meegaan’ betekent vaak ‘niet ingrijpen’. Zie hoe de verandering zich ontwikkelt en daarop anticipeer je. Voel dan de rust die ontstaat als je je niet verzet.

Heerlijk vind ik het. We vertrekken ’s morgens vroeg, ruim voor de drukte en dan lopen we de hele pier af bij Hoek van Holland. Daarna stappen we het zand op. Schoenen en sokken in de rugzak en vervolgens struinen we een heel stuk over het strand.

Mijn voeten zakken een beetje weg in het zand. Ik kijk naar de schelpjes en voel ze onder mijn voeten. Ik ruik de typische geuren van de zee die zo bekend zijn en hoor het geluid van de golven. Ik kijk omhoog en zie de meeuwen. De lucht boven mij is helder blauw terwijl in het binnenland de wolken al weer samenpakken. Ik glimlach… we hebben geluk dat we hier zijn, hier is het nog zonnig en blauw. Lopend naar de rand van de zee is daar de vertrouwde schok wanneer het water over mijn voeten golft. Koud! Het is maar even, weet ik. Daarna lopen mijn voeten door het natte zand terwijl de golven rondom mijn enkels spoelen. Mijn broekspijpen een beetje opgestroopt, het zand tussen mijn tenen. Ik word er stil van. Rob ook. Als we naar elkaar kijken zegt hij: ‘lekker hè?’. ‘Ja’, antwoord ik en verder spreken we maar weinig. Een stukje verderop gaan we in het zand zitten. Kijkend naar de zee, genietend van de vroege zonnestralen; mijn adem is rustig, mijn denken is stil. Wat is dat toch? Vraag ik me later af. Altijd wanneer ik bij de zee ben, voel ik  me ruimer, gelukkiger en kalm alsof alles wat spanning oplevert, wordt weggespoeld door de golven. Ik heb moeite met teruggaan naar huis. Ik wil altijd langer aan zee blijven.

Natuurlijke geluiden worden herkend als veilig

Thuis googelend vind ik op het internet interessante onderwerpen hierover. Je hersenen zijn 24/7 bezig met het registreren van geluid. Onderin je hersenstam, in je reptielenbrein, wordt voortdurend geanalyseerd of een geluid veilig is of niet. Natuurlijke geluiden (dus ook fluitende vogels, het ritselen van blaadjes aan de bomen etc.) worden van oudsher herkend als veilig. Daarom helpt het ruisen van de zee ons op een diep niveau te ontspannen; het verlaagt het cortisolniveau, waardoor stress vermindert.

‘Aarde maken’

Staand of lopend met je voeten in het zand zorgt voor een gevoel van veiligheid en stabiliteit of, zoals wij in de yoga zeggen: ‘aarde maken’.

Het zien van de horizon ontspant en kalmeert

Ook het zien van de horizon schijnt je te kalmeren. Waarom? We voelen ons veilig in een omgeving met een lage complexiteit, zegt neurowetenschapper Michael Merzenich, Ph.D., emeritus hoogleraar aan de Universiteit van Californië, San Francisco. Op het strand is er geen plaats voor dreiging. Als we naar de zee kijken, of we lopen op het strand, dan bevinden we ons in een voorspelbare, stabiele omgeving. Sommige visuele elementen vallen op: een boot in de verte, een meeuw in de lucht. Maar alles wat tegen die achtergrond gebeurt, kan gemakkelijk worden vastgelegd en gemakkelijk worden geïnterpreteerd. Het resultaat is, dat de boot of vogel eerder een prettig gevoel geeft dan angst. Die kalmerende voorspelbaarheid heeft betrekking op alle zintuigen.

Meer informatie over het onderzoek vind je hier

Iedere yogales eindigen we ermee; de eindontspanning. De houding waarin je ligt, Savasana, wordt ook wel de lijkhouding genoemd en is belangrijker dan je misschien denkt.

Door de yogahoudingen te doen, verminder je spanning in je lichaam. Ook doe je in onze lessen ademoefeningen en vragen we je steeds de concentratie te richten. Herken je bijvoorbeeld de zin ‘breng de aandacht naar je vingertoppen’ …. ? Daardoor blijf je gefocust op dat wat je doet. Het gevolg daarvan is dat gedachten minder afdwalen en je meer naar binnen keert. Door zowel met lichaam en geest bezig te zijn, bereid je jezelf voor op de eindontspanning.

In de eindontspanning daalt je bloeddruk, je spierspanning en de adem wordt rustiger…

In de eindontspanning vragen we je deel voor deel het lichaam te ontspannen en het verschil te voelen. In de stilte die daarna volgt, daalt je bloeddruk, je spierspanning en je ademhaling. Ook komen je gedachten tot rust. Kortom: je ontspant zonder in slaap te vallen. Dat laatste blijkt overigens niet altijd bij iedereen te lukken ?. Tijdens de eindontspanning komen (uiteraard) gedachten boven. Wees je hiervan bewust en onderbreek ze door bijvoorbeeld de aandacht weer naar je adem te brengen.

Word jij juist onrustig tijdens de eindontspanning?

Het overgrote deel van de mensen ervaart de eindontspanning als prettig. Toch is het niet voor iedereen altijd even makkelijk. Sommige mensen worden juist onrustig tijdens deze stilte. Herken je dat? De hersenen blijven dan prikkels geven (je krijgt ineens overal jeuk, je gaat hoesten, je krijgt steeds meer gedachten en je hebt het gevoel je lichaam te moeten gaan bewegen). Blijkbaar ben jij ‘een doener’. Je hebt tijd nodig om te accepteren dat soms niets doen ook mag en zelfs goed is. Als je jezelf wat tijd gunt, komt die acceptatie vanzelf. Daarna komt ook de rust en de stilte. Je hoeft niets op dit moment… Prima toch?

Houd de rust vast, ook na de eindontspanning.

Ook na de eindontspanning is het aan te raden om de rust vast te houden. Een meditatie na de eindontspanning zou eigenlijk het beste zijn. Je denken is al tot rust gebracht en daardoor zal mediteren je gemakkelijker afgaan. Direct van je mat afspringen en een geanimeerd gesprek beginnen met je medecursist verstoort je innerlijke rust en dan heb je er dus minder profijt van.

Waarom lig je bij de eindontspanning met je hoofd naar het midden van de ruimte?

Bij de eindontspanning vragen we je altijd met je hoofd naar het midden van de yogazaal te gaan liggen. Dit betekent automatisch dat je met je voeten naar buiten ligt. Waarom is dat eigenlijk? Via de voeten wordt persoonlijke energie/spanning afgevoerd. Daarom is het niet wenselijk om met je voeten naar de docent of naar je medecursisten te gaan liggen.

Via de link krijg je meer informatie over onze yogalessen in Capelle aan den IJssel. Wij zijn erkend gediplomeerd en opgeleid via de Saswitha lesmethode.

Mocht je twijfelen of de yogalessen voor jou geschikt zijn, dan kan je natuurlijk altijd met ons contact opnemen.