Ik sta op een bruggetje in het Schollebos en kijk naar een mooi gekleurd blad in het water. Het blad stroomt steeds verder bij mij vandaan. Opeens realiseer ik me: ‘dit zal ik nooit meer zo zien’. Het is onmogelijk dat dezelfde situatie exact terugkomt. Hetzelfde blad, dezelfde stroming, dezelfde windkracht, dezelfde kleuren, dezelfde temperatuur, dezelfde Rob. Het kan gewoonweg niet.

Dit nu wetende, is de volgende stap om ernaar te leven. Leven in de wetenschap dat alles constant verandert en dus niéts blijvend is. Helaas strookt het menszijn hier niet mee, waardoor het een lange weg te gaan is. Een ieder houdt vast aan het oude, het bekende, het vertrouwde, het veilige. Je houdt vast aan het verleden en je betrekt het verleden bij alles wat je denkt, zegt en doet of niet doet.

Je zegt dingen als: ‘meegaan met de flow…’ maar zeggen is het gevolg van denken. Het denken is verbonden met het ego en het ego is juist de hindernis. Het gaat dus niet om het weten (de kennis), maar om persoonlijk ervaren.

De constante verandering is dagelijks in alles terug te vinden. Erin meegaan is weliswaar niet altijd gemakkelijk, maar wel natuurlijk. ‘Er in meegaan’ betekent vaak ‘niet ingrijpen’. Zie hoe de verandering zich ontwikkelt en daarop anticipeer je. Voel dan de rust die ontstaat als je je niet verzet.